Dag 17: 15 juni: Münster-Winterswijk 93 km

Voor zeven uur al weer op. De tent is nat van de dauw. Eerst pakken we de tassen in, wachten tot acht uur voor de broodjes, ontbijten en toen de nog natte tent ingepakt.
De route naar het centrum van Münster is vanaf de camping alleen maar rechtdoor. Langzaam fietsen we door het centrum heen, af en toe een foto makend. Eigenlijk valt het een beetje tegen (komt dat door het vroege uur?), dus besluiten we de route te vervolgen.
Rustig fietsen we het centrum uit op weg naar de buitenwijken. Blijkbaar gingen we toch nog te snel, want al snel waren er geen routebordjes meer te zien. We konden ons oriënteren op de stadskaart bij bushokjes, maar toch duurde het een tijdje voordat we weer op de route zaten. Maar daarna ging het ook goed. Na Münster fietsten we eerst vooral door bos en langs velden, vaak op onverharde wegen. Later waren het vooral rustige weggetjes, maar we kwamen nauwelijks door dorpjes. Het was wel iets heuvelachtig. Af en toe passeerden we een mooi landhuis, waar je niet op het gras voor de vijver mocht staan.
Voor Stadtlohn lunchten we in een restaurant. Daarna fietsten we langs een drukkere weg naar Stadtlohn. Daar kochten we de spullen voor ons avondeten in, want Kees wilde nog eens op de camping koken. De stad uit ging eerst heel vlot, maar opeens waren de routebordjes verdwenen. Via de kaartjes uit het routeboekje konden we toch de juiste route vinden en de vermelde camping vonden we snel. Bij het gesloten ingangshek stond als een ouder echtpaar met fietsen een bordje te lezen. Dichterbij gekomen lazen we dat de camping alleen bedoeld was voor vaste standplaatshouders, maar dat een paar km verderop, precies op de grens met Nederland, zou een goed geoutilleerde camping liggen. Wij en het echtpaar besloten om daar maar heen te fietsen. Wij fietsten toch wat sneller. Het laatste stuk ging over een slechte onverharde weg door het bos. Ook nu vonden we snel de camping, nadat we op de grens met Nederland eerst nog een foto gemaakt hadden. Bij de camping aangekomen, bleek dat deze gesloten was. Informatie leerde, dat dit al 5 jaar het geval was. We besloten door te fietsen richting Winterswijk en de eerste de beste camping te nemen. Dit bleek een boerencamping te zijn, waar geen kantine bij was en dus ook geen bier te verkrijgen was. Dan toch maar verder. Het oudere echtpaar fietste naar binnen, maar wij gingen door. Een paar km verderop was de volgende boerencamping. Hier was wel een uitstekende kantine met biervoorraad. Nadat we de boer gevonden hadden dronken we een lekker Grolschje. Nu arriveerde ook het oudere echtpaar. Ook zij hadden de eerste camping weer verlaten, omdat ook zij graag een biertje lusten. Het bleek dat zij op weg waren naar Berlijn. Vorig jaar hadden zij heen en terug naar Turkije gefietst…echte fietsers en kampeerders dus.
We zetten de tent vlug op. Na het douchen ging Kees aan de slag. Toen het eten bijna klaar was begon het iets te regenen. Vlug verhuisden we het kookstel en alle spullen naar het overdekte terras. Het was er alleen flink druk, want er was net een ploeg vrouwen gearriveerd die kwamen boerengolfen. Toch wel gezellig, maar al snel vertrokken zij richting weiland. Nu konden we rustig eten. Het smaakte ook nu weer geweldig. Bij de boer bestelden we nog een ontbijtje voor de volgende morgen.