Kees en Gerard op weg naar rome: dag 15 t/m 23

Zondag 7 september regendag in Feldkirch
Vandaag extra rustdag ivm aanhoudende regen.
Tv gekeken, bier gedronken,pizza gegeten en koffie met appeltaart en de vogels gevoerd en daarna maar weer slapen.

Maandag 8 september Feldkirch naar Wald am Arlberg 48 km.
Vroeg opgestaan: de hemel is helemaal opgeklaard maar de tent is drijfnat.Na het ontbijt in de verblijfsruimte vertrekken we om 9.30 uur. Gerard blijkt zijn Engeltje verloren te hebben in Feldkirch. Hij zal nu extra voorzichtig moeten zijn en helemaal
op zich zelf moeten passen. In het begin kunnen we de juiste route wat moeilijk vinden, maar het komt toch steeds goed. We volgen steeds de Ill tot Bludenz. Daar drinken weheel slappe kffie in een aggenebbis tente vlak aan de weg. Daarna door naar Bings. Vanaf nu loopt de weg steeds omhoog met regelmatig forse klimmetjes. De eerste nog korte tunnels dienen zich ook aan. Om 14.30 uur komen we aan bij de camping in Wald. We kiezen voor het matratzenlager, een zaal van 15 bij 10 meter met 54 bedden erin. En dat alles voor ons beiden en voor 10 euro p.p. We nemen er gelijk een ijskoude jetze op. Het was vandaag heel mooi weer, af en toe onder de bomen nog wat fris. Het avondmaal kookte Kees op de veranda: worst met brood, penne met saus en kruidenkaas.

Dinsdag 9 september Wald am Arlberg naar Prutz 63 km.
Dit was volgens Hans Reitsma de zwaarste etappe en wat later bleek voor ons ook.
Na het ontbijt bij de plaatselijke bakker vertrokken we richting de Arlberpas, vanaf nu alleen maar omhoog klimmen. Bij Klosterle begon de klim van 10 km, Bij Langen verstonden wij de verleiding om de trein te nemen. en klommmen rustig verder.Na Langen mochten wij niet door de tunnel en moesten buitemom over een smalle asfaltweg met precentage van 6 tot 7 procent. Daarna even bijkomen in Stuben am Arlberg met een bakje koffie.
Daarna kwamen de haarspeldbochten en gerard schrok zich rot en zei hoe komen we hier op? Vanaf nu 8 tot 10 procent en ieder voor zich.
Na 5 kwartier en vele mooie uitzichten kwamen we boven op 1802 meter, dit was voor ons beiden een emotioneel moment en dat hebben we gevierd met franfurters en brood.
Maar we stonden niet te lang stil bij dit glorieuze moment en kregen van de alpen ons kado namelijk een prachtige afdeling naar St Anton en besloten daar ook maar een stuk verder te fietsen. In landeck gingen we zoek naar een camping maar vonden deze niet al te best en besloten daarom maar weer verder te fietsen.
De route ging langs de Inn via een fraai nieuw aangelegd fietspad met flinke klimmetjes en afdalinkjes.
Half vijf in Prutz aan gekomen. Tent opgezet en daar waren onze jetzes ook weer. S'avonds wiener snitzel gegeten en naar de tirolleravond geweest om 10:30 uur slapen.

Woensdag 10 september Prutz naar St.
Valentin (Italie): 56 km.
We zijn nog niet Prutz uit of het klimmen begint weer. Daarna verder langs de Inn.Het ene dorpje rijgt zich aan het andere. Na Pfunds gaat het ri. St. Moritz. De weg stijgt behoorlijk en het klimmen is best zwaar.Na een lekkere afdaling door een lawinegalerij komen we aan in Martina, Zwitserland. Na en hapje en een stimulerend drankje verlaten we Zwitserland weer om aan d klim te beginnen naar de Norbertshohe. Even de brug over, links af en de klim begint. Gedurende 6 km en stijgingen van 7 procent vallen we de 11 genummerde bochten aan. Sportief laten we een groepje wielrenners voorgaan. Daarna vooral zweten en af en toe genieten van het uitzicht. Na ruim een uur zijn we boven op 1454 m en begint de (te) korte afdaling
naar Nauders. Dan meteen weer klimmen (langs het kasteel)en ook daarna blijft het best zwaar. Langzaam bereiken we de Reschenpas (1520 m) en volgen daarna de
Reschensee (een stuwmeer) linksom over een onverhard pad. Bij Graun ( met de verdronken toren in het meer) drinken we wat. Er nadert onweer. We besluiten verder te gaan, maar na een paar honderd meter begint het te regenen. We besluiten te schuilen onder een afdakje van een huije. Maar goed ook want de regen en hagel valt nu met bakken uit de hemel. Bliksemshichten flitsen langs de bergen. Na een half uur klaart het wat op en gaan we door, voorzichtig de vele plassen mijdend. We bereiken St. Valentin en het onweer begint opnieuw. Na een kort beraad vluchten we pension Laerchenheim in. Daar een warme ontvangst. De fietsen mogen in de kleine prive garage en wij gaan lekker onder de douche. Buiten hoost het.
Die avond eten we lekker pizza en tagliatelle.

Donderdag 11 september St Valentin nar Nalles 92 km.
Zo denken jullie nu 92 km is dat niet teveel, maar ons wacht nu het echte kado van de alpen een afdaling van maar liefst 75 km door prachtige oude dorpjes, zeer fraaie appelgaarden, mooie burchten en kerken.
Appels vielen spontaan in onze handen als wij een rustpauze namen.
We fiesten steeds maar langs hoge bergen en namen onze lunch aan het station Tschengis en weerstonden daar ook de trein. Weer verder langs de appelgaarden en de nieuwe rivier de Adige die ons vanaf dat moment ons niet meer verliet.
Na de laaste afdaling richting Merona, waar we ons avondeten kochten kwamen we aan in Nalles bij frau Marta die een minicamping had achter haar cafe Zum Guten Tropfen.
Helaas het was ruhetag en moesten de jetzes halen bij een prachtig huis in Nalles. Weer eens zelf gekookt.

Vrijdag 12 september Nalles naar Calliano 92 km.
Nadat we ons brood met smeerkaas dit keer opgegeten hebben voor het Rathaus gaan we o pad. Kees werd bijna ingerekend toen hij het fietspad negeerde en gewoon over het autodeel de brug over reed. Gelukkig redde zijn blauwe ogen hem. Daarna volgden we het fietspad richting Bolzano. Vermelenswaard is dat we vandaag alleen maar over fietspaden reden op een enkel klein stukje na. Langs de Adige naar Bolzane, daarna over het fietspad naar Trento en steeds weer de Adige. Lekker door een mooi breed dal, hoge bergen en alleen maar fruit. Eerst vooral appels, later steeds meer druiven. Van de Brennero hadden we geen last.
Lekker op een picknickplaats geluncht: brod met ham, tomaat en mozzarella. Door een wegafsluiting kwamen we terecht in Lavis. We hadden geen idee waar de route liep. De weg gevraagd aan een Italiaan die alleen maar Italiaans sprak, zo leek ons want we begrepen hem niet. Toen ging hij ons maar voor op zijn fiets. In vliegende vaart door het verkeer. We konden maar net volgen. Na ongeveer 10 minuten wees hij ons het pad datwe maar moesten volgen . Mille grazie, een warme handdruk en een glimlach. Om 14.15 uur bij Trento. Opnieuw werden we overvallen door regen met onweer. Geschuild onder een viaduct. Na een uurtje weer verder, het regende nog iets. Via Besenello, waar de pizzeria die kamers verhuurde dat toch niet deed omdat de bas niet aanwezigwas, kwamen we in Calliano bij agriturismo Salizzoni. Het bleek een wijnmakerij met mooie kelders vol vaten wijn.
Op zoek naar Jetzes kwame we in de bar waar ook onze herbergier bleek te zitten.Onmddellijk bood hij ons een aperitief aan: een heerlijk groot glas met een oranje inhoud en een sinaasappelschil, heerlijk.
Die avond maar weer pizza gegeten (er was alleen mar een pizzeria in dat dorp.

Zaterdag 13 september Calliano nar Bardolino 68 km.
Weer langs de Adige en de brennero, waar Kees maar steed zong
Mit de flam in die fahrrad fahren wir durch die brennero mit mein 120 kilo fahrrad weit vom haus aber in mein sas.
Even zoeken naar de juiste route en met de wind in de rug richting het Gardameer. Langs de Adige en de druiven die daar werden geoogst reden we snel naar het zuiden. Bij Belluno Veronese hield het fietspad op en drnken we koffie. Daarna bego het te regenen en omdat we nog maar 20 km moesten besloten we maar door te gaan en de regen te trotseren.
Met een mooie klim richting het Gardameer kwamen we aan in Albare waar Kees de hongerklap kreeg en moest bijkomen en snel een hapje nam.
De mooie afdaling richting Bardolino ging geheel aan ons voorbij doordat het steeds maar harder ging regenen.
Op de camping konden we gelukkig een gardalow(een soort Duingelow, een kunststofhuisje) huren en direkt aan het meer. Tot aan ons hemd waren we nat en konden pas een paar uur later de lekkere jetzes nuttigen.
In onze gardolow konden we gelukkig wel ons avondeten bereiden en nog beter we hadden een koelkast voor de jetzes.

Zondag 14 september : helaas, het regende de gehele dag.Nadat we de was gedaan hadden zijn we die middag, toen het even droog was nog naar Bardolino geweest. Die avond ook nog naar het veel gezelliger Garda.

Onze internetkaart is op en het kabeltje voor de fotos is opeens niet te vinden. We proberen vanavond de fotos te plaatsen en misschien ook nog het verslag van vandaag.