Dag 1/2: 30/5 31/5: Hoogland naar Praag en verder
Door: Gerard en Kees
Blijf op de hoogte en volg Kees en Joke
30 Mei 2011 | Nederland, Hoogland
Om 17:45 uur bij Kees. Samen met Joke en Mijke naar het station gefietst. Het is nog steeds warm > 25 graden.
Van Amersfoort met de trein naar Utrecht. Voor dit stukje hebben we wel een treinkaartje, maar geen fietskaart. Bij controle maakt de conducteur hierover geen opmerking.
In Utrecht met de roltrap naar de hal(de lift was kapot).Eerst kocht Kees nog lippecreme, dit was het eerste wat hij was vergeten. Daarna naar perron 14 (met de lift).
De plek opgezocht waar ongeveer de fietswagon zou stoppen. Daar op een bankje tegen de wachtruimte gaan zitten en het mee gebrachte bier van Kees opgedronken. Opeens een paar bonken achter op ons op het glas: daar waren Jasper en Liesbeth. Gezellig gekletst. Plotseling schreeuwde iemand BOE en daar was Janja. Even weg uit haar werk. De trein had 20 minuten vertraging. Om half acht moest Janja weer terug naar haar werk in Bussum. Toch fijn om haar nog even gezien en vastgehouden te hebben. Om kwart voor acht reed de trein binnen. De fietsen pasten net door de deur, daarna de fietsen opgehangen met het voorwiel in het rek en met spinnen gezekerd aan de zijkant. Toen naar onze coupe die bezet was door een niet al te spraakzame Duitser. In Emmerich bleef de trein staan, de vertraging liep op tot een uur. Er zou brand zijn ergens op het spoortraject voor ons. Gelukkig verkocht de conducteur vanuit een klein hokje bier, wat gretig aftrek vond. Iedereen liep op het perron, opeens zei Kees het sein is niet meer rood. De conducteur blies op zijn fluit, iedereen haastte zich naar binnen en de trein vertrok weer. In Duisburg stapte nog een Duitser in, toen maar op bed gaan liggen en proberen wat te slapen, wat wonderwel lukte. Om tien uur waren we in Praag Holevice, uit de trein gestapt en de fiets weer bepakt. Het perron af via de invalidenglijbaan en naar de hal. Daar geld gepind en water gekocht. Het eerste winkeltje kon geen 200 Kr(= 80 euro) wisselen, de tweede wel. Het was al flink warm zo’n 28 graden. Kees pakte zijn Google streetview foto’s erbij en weg gingen we. Op de eerste foto stond een brug, die er niet meer bleek te zijn. De brug werd vervangen door een nieuwere versie alleen wij konden niet verder omdat alles afgesloten was.
Gezocht naar een andere brug om over het spoor en de rivier te komen. Aan de andere kant wisten we niet meer waar we heen moesten en niemand wist waar we precies heen moesten fietsen. Uiteindelijk een bord met Mlada Boleslav(onze richting), alleen stond het bord boven de autoweg. Toen maar in die richting langs een riviertje gefietst, nog eens gevraagd aan fietsers maar helaas zij wisten ook niets. Fiets maar daar of daar heen was het advies en we kozen een straat en plots zaten we weer op een streetviewfoto van Kees. Verder Praag uit richting Satelice. We volgden een bord een heuvel af een heuvel op en plots de snelweg: verkeerd dus. Waar waren we? In geen velden of wegen Satelice te vinden. Toen maar de snelweg overgestoken en langs de snelweg naar een benzinestation gefietst en daar gevraagd. We moesten weer helemaal terug, het bleek dat we na het eerste bord rechts hadden moeten aanhouden, alleen de volgende borden waren nergens te vinden. Nu eindelijk op de juiste weg ( na ruim een uur) en in Satelice lekker koffie gedronken bij een kruising. Eén van de wegen ging naar Radonice, die kant moesten we op.
Daarna richting Stara Boleslav waar we de Elbe moesten oversteken. De fietsbrug bleek maar aan een kant een oprit te hebben de andere kant was een steile trap. Samen de fietsen een voor een naar beneden gebracht en toen konden we weer verder. Heel rustige weggetjes en paden door het bos. Wel vaak heel smal en vol met kuilen en zand. Om 15:00 uur bij Otradovice na zo’n 40 km. Een piepklein plaatsje met een oud hotel. Even overwogen om hier te blijven( vooral het bier zag er lekker uit). Na een ijsthee toch maar verder. De bospaadjes werden steeds slechter. Wel alles goed aangegeven. Langs Skorkov, Turice en Kochanky naar Benatky. Daarna kwamen we in een bosgebied op een enkelsporig zanderig pad, vaak helemaal overwoekerd door struiken. Langs een steile afgrond maar wij steeds maar door. Eenmaal uit het bos reden we langs velden met graan. Een paardrijdster kwam ons tegemoet. En nog steeds was het behoorlijk warm. We aten wat brood en dronken warm water en nog warmer appelsap. Verder naar Horky. Opeens een pad met een stijging van 16 procent. Stijl en hol het leek wel een droge rivierbedding. Fietsen ging niet meer, dus duwden we samen eerst de ene en daarna de andere fiets omhoog. Boven was een dicht hek. Een man sprak ons streng toe wat niet te begrijpen was. We moesten langs een muur gaan, een heel smal pad met links een zeer steile helling. Voorzichtig schuifelden we verder. We kwamen bij een andere poort waar we door moesten. Hier wachtte de man ons op en wees ons de juiste weg over het terrein van een landhuis. Dit stukje was geheel onder construction. We kwamen midden in het centrum van Horky uit. Het dorp uit was weer een lange helling. Daar kreeg Gerard kramp in zijn bovenbeen, gestopt om de benen te masseren en daarna in een lage versnelling verder fietsen. In Hrusov gingen we een steile, heel hobbelige wasbordweg af en bij het remmen bleek Gerard zijn achterrem niet meer te werken.? Onderaan de helling wees het routebordje linksaf aan en weer omhoog. Stijl en niet verhard. Bleek dat we wat hoger weer op dezelfde weg uitkwamen. Weer naar beneden en wat verder doorgefietst over een brug. We vroegen wat mensen de weg naar Krnsko. Zij wezen ons een paadje door de velden. Verder maar weer, gelukkig wel vlak. In Krnsko wat gedronken en weer de weg gevraagd. 15 minuten later waren we in Mlada Boleslav. We moesten dwars door het stadscentrum(weer klimmen) en verder de stad door richting Kosmonosy (daar zou een camping zijn). Langs de fabrieken van Skoda, een verkoopkantoor en een hoofdkantoor. Bij de Lidl de weg gevraagd aan een man. We begrepen ongeveer wat hij bedoelde maar toch twijfelden wij beiden. Opnieuw gevraagd, de richting bleek goed. Weer klimmen, door een park over een smal pad. We kwamen uit op een weg. Geen camping te zien. Maar weer vragen, weg vervolgen en eerste weg rechts. Na een klein stevig klimmetje eindelijk de camping. Er dreigde onweer en we namen een huisje. Lekker een biertje, gegeten, douchen en naar bed. Aankomst was om 19:30 uur en we hadden 87 km gefietst. Gemiddeld 14 km per uur. Door de vele hobbelweggetjes waren onze billen geradbraakt.
Van Amersfoort met de trein naar Utrecht. Voor dit stukje hebben we wel een treinkaartje, maar geen fietskaart. Bij controle maakt de conducteur hierover geen opmerking.
In Utrecht met de roltrap naar de hal(de lift was kapot).Eerst kocht Kees nog lippecreme, dit was het eerste wat hij was vergeten. Daarna naar perron 14 (met de lift).
De plek opgezocht waar ongeveer de fietswagon zou stoppen. Daar op een bankje tegen de wachtruimte gaan zitten en het mee gebrachte bier van Kees opgedronken. Opeens een paar bonken achter op ons op het glas: daar waren Jasper en Liesbeth. Gezellig gekletst. Plotseling schreeuwde iemand BOE en daar was Janja. Even weg uit haar werk. De trein had 20 minuten vertraging. Om half acht moest Janja weer terug naar haar werk in Bussum. Toch fijn om haar nog even gezien en vastgehouden te hebben. Om kwart voor acht reed de trein binnen. De fietsen pasten net door de deur, daarna de fietsen opgehangen met het voorwiel in het rek en met spinnen gezekerd aan de zijkant. Toen naar onze coupe die bezet was door een niet al te spraakzame Duitser. In Emmerich bleef de trein staan, de vertraging liep op tot een uur. Er zou brand zijn ergens op het spoortraject voor ons. Gelukkig verkocht de conducteur vanuit een klein hokje bier, wat gretig aftrek vond. Iedereen liep op het perron, opeens zei Kees het sein is niet meer rood. De conducteur blies op zijn fluit, iedereen haastte zich naar binnen en de trein vertrok weer. In Duisburg stapte nog een Duitser in, toen maar op bed gaan liggen en proberen wat te slapen, wat wonderwel lukte. Om tien uur waren we in Praag Holevice, uit de trein gestapt en de fiets weer bepakt. Het perron af via de invalidenglijbaan en naar de hal. Daar geld gepind en water gekocht. Het eerste winkeltje kon geen 200 Kr(= 80 euro) wisselen, de tweede wel. Het was al flink warm zo’n 28 graden. Kees pakte zijn Google streetview foto’s erbij en weg gingen we. Op de eerste foto stond een brug, die er niet meer bleek te zijn. De brug werd vervangen door een nieuwere versie alleen wij konden niet verder omdat alles afgesloten was.
Gezocht naar een andere brug om over het spoor en de rivier te komen. Aan de andere kant wisten we niet meer waar we heen moesten en niemand wist waar we precies heen moesten fietsen. Uiteindelijk een bord met Mlada Boleslav(onze richting), alleen stond het bord boven de autoweg. Toen maar in die richting langs een riviertje gefietst, nog eens gevraagd aan fietsers maar helaas zij wisten ook niets. Fiets maar daar of daar heen was het advies en we kozen een straat en plots zaten we weer op een streetviewfoto van Kees. Verder Praag uit richting Satelice. We volgden een bord een heuvel af een heuvel op en plots de snelweg: verkeerd dus. Waar waren we? In geen velden of wegen Satelice te vinden. Toen maar de snelweg overgestoken en langs de snelweg naar een benzinestation gefietst en daar gevraagd. We moesten weer helemaal terug, het bleek dat we na het eerste bord rechts hadden moeten aanhouden, alleen de volgende borden waren nergens te vinden. Nu eindelijk op de juiste weg ( na ruim een uur) en in Satelice lekker koffie gedronken bij een kruising. Eén van de wegen ging naar Radonice, die kant moesten we op.
Daarna richting Stara Boleslav waar we de Elbe moesten oversteken. De fietsbrug bleek maar aan een kant een oprit te hebben de andere kant was een steile trap. Samen de fietsen een voor een naar beneden gebracht en toen konden we weer verder. Heel rustige weggetjes en paden door het bos. Wel vaak heel smal en vol met kuilen en zand. Om 15:00 uur bij Otradovice na zo’n 40 km. Een piepklein plaatsje met een oud hotel. Even overwogen om hier te blijven( vooral het bier zag er lekker uit). Na een ijsthee toch maar verder. De bospaadjes werden steeds slechter. Wel alles goed aangegeven. Langs Skorkov, Turice en Kochanky naar Benatky. Daarna kwamen we in een bosgebied op een enkelsporig zanderig pad, vaak helemaal overwoekerd door struiken. Langs een steile afgrond maar wij steeds maar door. Eenmaal uit het bos reden we langs velden met graan. Een paardrijdster kwam ons tegemoet. En nog steeds was het behoorlijk warm. We aten wat brood en dronken warm water en nog warmer appelsap. Verder naar Horky. Opeens een pad met een stijging van 16 procent. Stijl en hol het leek wel een droge rivierbedding. Fietsen ging niet meer, dus duwden we samen eerst de ene en daarna de andere fiets omhoog. Boven was een dicht hek. Een man sprak ons streng toe wat niet te begrijpen was. We moesten langs een muur gaan, een heel smal pad met links een zeer steile helling. Voorzichtig schuifelden we verder. We kwamen bij een andere poort waar we door moesten. Hier wachtte de man ons op en wees ons de juiste weg over het terrein van een landhuis. Dit stukje was geheel onder construction. We kwamen midden in het centrum van Horky uit. Het dorp uit was weer een lange helling. Daar kreeg Gerard kramp in zijn bovenbeen, gestopt om de benen te masseren en daarna in een lage versnelling verder fietsen. In Hrusov gingen we een steile, heel hobbelige wasbordweg af en bij het remmen bleek Gerard zijn achterrem niet meer te werken.? Onderaan de helling wees het routebordje linksaf aan en weer omhoog. Stijl en niet verhard. Bleek dat we wat hoger weer op dezelfde weg uitkwamen. Weer naar beneden en wat verder doorgefietst over een brug. We vroegen wat mensen de weg naar Krnsko. Zij wezen ons een paadje door de velden. Verder maar weer, gelukkig wel vlak. In Krnsko wat gedronken en weer de weg gevraagd. 15 minuten later waren we in Mlada Boleslav. We moesten dwars door het stadscentrum(weer klimmen) en verder de stad door richting Kosmonosy (daar zou een camping zijn). Langs de fabrieken van Skoda, een verkoopkantoor en een hoofdkantoor. Bij de Lidl de weg gevraagd aan een man. We begrepen ongeveer wat hij bedoelde maar toch twijfelden wij beiden. Opnieuw gevraagd, de richting bleek goed. Weer klimmen, door een park over een smal pad. We kwamen uit op een weg. Geen camping te zien. Maar weer vragen, weg vervolgen en eerste weg rechts. Na een klein stevig klimmetje eindelijk de camping. Er dreigde onweer en we namen een huisje. Lekker een biertje, gegeten, douchen en naar bed. Aankomst was om 19:30 uur en we hadden 87 km gefietst. Gemiddeld 14 km per uur. Door de vele hobbelweggetjes waren onze billen geradbraakt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
