Op weg naar de laatste rivier

18 september Rothenburg ob d.Tauber naar Hardheim.
Al voor zeven uur naar de ruimte waar de droger staat om de (hopelijk) gedroogde was op te halen. Gelukkig, alles was ook echt droog. Na het ontbijt met de bestelde broodjes en gebakken eieren met kaas op weg. Eerst een kort klimmetje en toen lekker langs de Tauber door het dal. Maar die vreugde was van korte duur want al snel ging de route van de rivier af en omhoog de heuvels in en langs de bosrand en ook door het bos. Dus regelmatig felle klimmetjes tot 10 procent. Gelukkig wel steeds kort. Voor Röttingen werd de brug op de route vervangen dus een paar kilometer over de Bundesstrasse. Gelukkig weinig verkeer. Daarna weer lekker over kleine landweggetjes verder. Het mooie van de route is dat er behalve ons routeboekje ook steeds bewegwijzering is. Dat maakt het fietsen wel heel gemakkelijk. We fietsen ook steeds langs vele boomgaarden met appels. Vaak ligt de weg bezaaid met valappels, die deels al tot moes zijn overreden. We besluiten in Königheim te overnachten. Helaas bleken de twee Gasthöfer gesloten. Dan maar door naar Schweinberg. Dat betekent wel een klim van 1 km met een stuk met 12% stijging. Maar ook dat overwinnen we. Ook in Schweinberg zijn twee Gasthöfer. Een blijkt ruhetag te hebben en de ander is gewoon gesloten. Dan maar afdalen naar Hardheim weer drie km verder. Het eerste Gasthaus is gesloten. Er blijkt een I te zijn. Het bestaat uit een info bord achter een Imbiss. De man van de Imbiss vraagt wat we zoeken. Een overnachtingsplek. Hij weet er wel een en belt voor ons op. Daarna gaat zijn vrouw ons voor. Na twintig meter staan we aan de achterzijde van een Gasthof waar, na later blijkt, we eerst voorbij gefietst zijn zonder het op te merken. De kamer is wel wat prijzig maar we zijn er blij mee. Na een lekkere hetze ook lekker douchen. De fietsen worden in het berghok gezet. Later eten we in het Gasthof nog een lekkere schnitzel mit salat und pommes. Tot slot nog een ijsje op het plein en om half tien liggen we lekker in een echt bed.

19 september Hardheim naar Mainflingen.
Op weg naar de afdaling, die volgens het routeboek 20 km was. Vanuit het gasthof was het twee minuten rijden en toen begon de afdaling richting Eichenbühl, waar een fietspad begon naar Miltenberg. 22 km later waren we 150 meter gedaald, wat natuurlijk met koffie en een taartje werd beloond en ook omdat Tieme jarig is. Het was een mooie afdaling langs en over de Erfa door bos, weide en de bekende oude appelgaarden. Bij Miltenberg kwamen we via een omleiding in de altstad terecht, bestaand uit allemaal vakwerkhuizen. Vanaf nu volgen we de Main naar Main, die dan uitmondt in de Rijn. De eerste grote plaatsen komen we tegen onder andere Aschaffenburg, maar geen lunch te vinden. Uiteindelijk komen we in Mainaschaff terecht bij een Grieks restaurant waar we lekker giros met patat eten. Kees bedankt met efgaristo en de ober antwoordt met parkalo. Typisch Grieks in Duitsland en dat aan de Main. Gisteren een camping gevonden, die wat beter op de route ligt, alleen moeten we kijken of we de spoorbrug over kunnen. Al van ver zien we fietsers over de spoorbrug en gaan we ook maar die kant op. Enkele kleine obstakels, zoals trappetjes overwinnen we en we komen te fietsen aan de andere oever. Even later zegt Kees nu naar links en gaan van de Main weg en komen op de weg naar de camping. Later gaan we shoppen en nog veel later zitten we lekker aan de biefstuk en ratatouille. Kijken of we nog ergens een jetzer kunnen scoren en dan maar weer slapen in onze tenten. Vanavond is het voor het eerst niet al te koud.

20 september Mainflingen naar Mainz
Vanmorgen eerst vanaf de camping naar de bakker voor een kop koffie en een paar broodjes. We worden een paar keer aangesproken over waar we vandaan komen en waarheen we gaan. Erg leuk die belangstelling. Daarna niet terug naar de route maar rechtstreeks door naar Seligenstadt. Vlak voor de stad bereiken we de Main weer. Hoewel we uit de kaartjes begrepen dat we voornamelijk door stedelijk gebied zouden rijden, was de werkelijkheid heel anders. Tussen de bebouwing en de rivier was een grote groene bufferzone. Zo groot dat we eigenlijk meer het gevoel hadden door de natuur te rijden. Helaas waren de paden slecht: veel boomwortels en scheuren in het wegdek. Om 11 uur vonden we In Steinheim een slagerij waar ze koffie voor ons gingen zetten. In plaats van gebak namen we er een boterham met leberkäse (Kees) en salami met gurken (Gerard) bij. Toch heel lekker.
Van ver konden we de skyline van Frankfurt zien. Op de boulevard langs de rivier was het best druk met fietsers, hardlopers en wandelaars. Ook was er een marktje bovenlangs. Heel gezellig met een mooi uitzicht over de rivier. Helaas waren er geen eettentjes te vinden dus reden we maar door. Na de boulevard werden we geleid door de buitenwijken en voor we het wisten fietsten we door een bos. Daarna weer langs de Main. Opeens kwamen we bij een stuw uit waar we over moesten. Alleen: we moesten eerst een hoge stijle trap op. Samen lukte het om een voor een de fietsen naar boven te duwen. Aan de andere kant ook weer naar beneden. Ook dat lukte. We reden door naar Flörsheim waar we bij het Boothuis van de kanovereniging lunchten. Zwitserse worstsalade met bratkartoffelen. Terwijl we aten werd de lucht steeds donkerder, dus vlug op weg naar Mainz, nog zo'n 12 km. Aangekomen op de camping toch maar snel de tent opgezet. Vlak daarna hoorden we de donder van het onweer. We konden nog net een biertentje bereiken waar we onder de parasol de eerste jetze dronken, terwijl de regen neerviel en de wind aan de parasol rukte. Niet te lang, zodat we daarna nog konden douchen en vlug de stad in gingen. De altstad vonden we echter niet zo indrukwekkend, zodat we na twee uur weer terug waren. Terwijl we nu het verslag schrijven barst het onweer opnieuw los.