Dag 4: 2 juni: Jablonné naar Bihain (gemeente Hork

Na een lange nacht vroeg wakker. Om half acht al op weg naar de overkant. Bij de benzinepomp een (stok)broodje met koffie, daarna op weg. Door Jablonné naar onze route. Tot de grens met Duitsland was het steeds op en af. Klimmen en dalen. Een zeer rustige weg met Tsjechisch wegdek. Ook toen we het laatste stuk op de hoofdroute reden bleef het rustig. Het was 15 gr dus erg fris. Kees had zijn lange broek en jasje aan, Gerard alleen een jack. Bij Petrovice de grens over, een heel klein dorpje tussen heuvels tot 528 meter. Aan de Duitse zijde ligt Lückendorf. Meteen over de grens moesten we 1 km lang klimmen. We stegen 100 meter dus 10 procent. Daarna een lange afdaling naar Hartau. Daar kwamen we op de Oder-Neisse Radweg. Een wat smalle rivier stromend langs bossen. Aan Poolse zijde was niets te zien, alleen maar bomen en geen weg. De kleine bruggen waren allemaal afgesloten. Vlak voorbij Zittau, aan de Poolse grens dronken we bij een stalletje koffie met gebak. Gerard pruimenkoek en Kees een windbeutel. Even met wat Duitse fietsers gesproken en weer verder door het rivierdal. Soms vaak langs de rivier soms wat verder weg. Er waren veel fietsers onderweg. Bij Rosenthal waren er stalletjes, muziek en eten. Mannen aan het bier enz. Kees herinnerde zich opeens dat het Hemelvaartdag was. Veel mannen hadden een eikentak met blaadjes bij zich. Later hoorden dat het Männertag was in Duitsland. Bij Marienthal (vlak voor Ostritz) en bij een mooi groot klooster aten we als lunch een lekkere braadworst met appelsap. Verder langs de Radweg steeds weer gezelligheid bij de dorpjes en de tentjes. Voorbij Görlitz verlieten we de Neisse en reden we naar de dorpjes Ludwigdorf, Klein Krauscha, Kaltwasser richting Biehain. Bij Klein Krauscha voor de zekerheid de weg gevraagd aan een jongen. Hij had een fiets bij zich met een aanhanger waarop drie kratten bier stonden (=vertrouwenwekkend). Hij wist precies waar we heen moesten, hij ging ook die kant op. Even later volgden we hem in een zeer rustig tempo. Na een poosje zei hij: “ga maar voorbij, jullie zijn toch sneller. Je hoeft alleen maar rechtdoor te fietsen en bij een Ypsilon kruising rechts aanhouden”. Toch reden we nog verkeerd. Veel zoeken en vragen en eindelijk kwamen we op de camping. Ook daar was het heel gezellig. Wij kozen voor een verblijf in een Holzhütte voor €. 10, -. Het bleek echter een heel klein hutje te zijn met een slaapbank. Kees zei meteen: ik zet de binnentent wel op de veranda en slaap daar. Ik sliep dus binnen. Het bier smaakte prima, de schnitzel iets minder en het Schwein aan het spit was een lekker toetje.
Weer vroeg naar bed om ongeveer 22.00 uur.