Venetie bereikt na 1600 km

Snel nog wat laatste berichten van ons.
De tussenstand van onze sponsortocht voor het kindertehuis in Ghana is bijna 1800 euro
Hiep hiep hoera voor onze sponsors.
We komen weinig fietsers tegen die ook naar Venetie fietsen, eigenlijk helemaal niemand volgens Gerard.
Hoe was het dorpfeest? Wie kan daar wat over zeggen?
Mocht je van ons een verslag verwachten over de cultuur van de door ons bezochte landen en plaatsen, dan moeten wij jullie teleurstellen. Wij kunnen jullie wel informatie geven over de verschillende bieren, ijsjes, pizza's, supermarkten, bar's, Mac D en campingplaatsen.

19 september hoera Tieme 2 jaar. Extra rustdag ivm regen.
Vannacht is het gaan regenen zoals verwacht. Ook toen we om zeven uur wakker werden was het nog niet droog. We besloten om niet te gaan fietsen. Half elf werd het droog en zelfs een flauw zonnetje brak door. Dus op weg naar de super markt om inkopen te doen voor die dag. Het werd een verwen dag, Gerard een fles wijn en Kees zes heineken. Je moet toch wat te doen hebben die dag zullen we maar zeggen. Ook natuurlijk gewoon wat te eten. Op weg naar de camping nog even langs de ijsboer. Je moet toch wat te doen hebben die dag. De lunch: spek, kaas en eieren op brood. Je moet toch wat te doen hebben die dag. Plots om half vier een donderklap en het begon hard te regenen. Het schuilen onder de luifel ging net goed, al werden de voeten wat nat. Om zes uur werd het droog en hebben we de rest opgegeten. 's Avonds in de kantine nog lekker muziek geluisterd op het kruidvattablet, lekkere muziek uit de oude doos. Je moet toch wat te doen hebben die dag. Half elf naar bed en nu begon het erg hard te waaien, volgens Gerard een heuse storm. Gelukkig bleef alles heel en konden we toch nog slapen. We hebben toch nog genoeg gedaan, op die extra rustdag.

20 september Garlate-Clusane (meer van Iseo) 91 km
Gelukkig 's-ochtends was het goed weer, we konden op pad. Vanaf de camping reden we via het fietspad langs het meer van Garlate en vervolgens over het fietspad langs de rivier de Adda naar Brivio. Via de brug over de rivier naar de andere oever op weg naar Villa d'Adda. Helaas bleek de tekst op de ene pagina van ons routeboekje niet gelijk aan de begintekst op de volgende bladzijde, terwijl het over hetzelfde ging, zodat dit voor enige verwarring zorgde. Gelukkig zorgde het verbodsbord aan het begin van de autoweg ervoor dat we de goede kant opgingen. Via kleine dorpjes gingen we klimmend en dalend richting Bergamo. Met een forse klim, volgens het boekje een alpiene klim, reden we naar Bergamo Alta, de oude bovenstad. Heel mooi en pittoresk, met mooie oude gebouwen, pleinen en kleine straatjes met allerlei winkeltjes zoals de beste bakker van Italie. Kees kocht nog wat te eten bij die bakker. Daarna afdalend naar de modernere benedenstad en door het drukke verkeer de stad uit. Buiten de stad op zoek naar het fietspad dat de schrijver van ons boekje, een zekere Paul Benjaminse, bij toeval ontdekt had. Helaas hielp dat toeval ons niet, zodat wij het fietspad niet konden vinden. Gelukkig wel een andere weg in de goede richting, dat ook nog langs een groot, oud kasteel leidde in een dorpje van een straat. In Palazzolo dronken we op het plein een koffie en een cola. Daarna op zoek naar weer een fietspad, dat eenvoudig te vinden moest zijn aan de hand van gele strepen en borden met Paratico erop vanaf dat zelfde plein. Helaas konden wij geen gele strepen en borden vinden en liepen we vast in een park. Een mafioso wees ons de weg en we eindigden een grindbak onder een brug. Terug naar de stad waar Kees een cafe binnen ging om de weg te vragen. Even later kwam hij met de waardin naar buiten en zij wees ons in prima engels de weg. Zij zorgde er zelfs voor dat een man met een hond op de fiets ons de goede weg ging wijzen. Hij fietste voor ons uit en wees ons het begin van het fietspad. Daar zagen wij ook de bordjes met als bestemming Lago d'Iseo, lichtbruin ipv geel en af en toe een gele streep langs de weg, soms ook wit en soms helemaal niet. Af en toe een verrassing als de gele streep links af ging maar het bordje de andere kant op wees. Toch kwamen we snel in Paratico en toen begon de zoektocht naar een camping. De meeste campings lagen wel aan het meer, maar ook direct aan de weg. Toch slaagde Kees erin een geschikte camping te vinden in het dorpje Clusane. Van de weg af, zodat we geen last zouden hebben van het verkeerslawaai. Wel allemaal vaste staanplaatsen, hutje op mutje, maar bij het toiletgebouw nog een klein grasveldje waar wij konden staan. Daarna de oude eetvoorraad van de camping opgekocht, nog even een jetse en een magnum, de tent opzetten, douchen en toen was het donker. In het donker kookte Kees, met zijn lampje op zijn hoofd en ook nog bijgelicht door Gerard met eveneens een hoofdlampje, een heerlijk maal. Daarna nog even het dorpje in, wij dachten aan een straat, maar dat bleek een vergissing. Het bleek een heel leuk dorpje te zijn met een haventje en een paar restaurants, een ijswinkel en een heuse bar. Toen werd het toch nog gezellig.

21 september Clusanne naar Desenzano 71 km
Vandaag op weg naar het Gardameer, voorlopig het laatste grote meer waar we langs komen. We gaan nu voorlopig 200 km door het vlakke land rijden op weg naar Venetie. Het fietspad was goed te vinden. Snel vonden we onze weg richting Brescia door kleine dorpjes en wijngaarden die geoogst werden. In Passirano stonden we stil bij een prachtig kasteel en een oude Italiaan genaamd Corleone(denken wij) zei dat het fietspad van Benjaminse niet berijdbaar was en wees ons een andere weg. Het zal wel aan de naam liggen maar Kees vertrouwde het niet en ging bij het volgende dorp weer terug naar het fietspad. Vlak voor Brescia nog een koffiestop en een panini, daarna belandden we in het drukke verkeer van Brescia, een niet al te mooie stad. Als lunch nog snel een lekkere gelatie op het plein. Daarna verlieten we de stad en vervolgens ook de bergen en kwamen we onze andere vriend tegen, de wind. Gelukkig niet hinderlijk. Snel volgden we de bordjes richting Desenzano en bij een oude abdij namen wij nu eens de verkeerde routebordjes en klommen weer driftig het dal uit tot aan de snelweg. Gelukkig een aanwijzing de juiste kant kant op en we kwamen aan in Desenzano waar de camping 2 km verder lag. We kozen voor een plek direkt aan het meer. Aangekomen moest er nog een noodreparatie gedaan worden aan de tent van Kees, een van de stokken was die nacht ervoor gebroken, na anderhalf uur was de klus geklaard en konden we douchen. Helaas geen eten koken maar een lekkere pizza als beloning. We gaan nog Desenzano in voor een klein bezoekje aan de ijsalon.

22 september Desenzano naar Mantova 55 km en nog wat meer.
Na een lekker ontbijt aan de boulevard van Desenzano gingen wij op weg door het licht glooiende landschap. Via mooie fietspaden en rustige wegen door wijnvelden op weg naar het vlakke landschap van de Povlakte. De route was goed te fietsen met dank aan onze Paul.
Ook het fietspad langs een irrigatiekanaal (22 km) was zo vlak als leek het wel de route langs het valleikanaal naar Woudenberg. In veel dorpen waar we doorkwamen zagen we kastelen of ruines van kastelen. Al vroeg bereikten we Mantova en gingen in een keer naar de camping, wat we die avond daarvoor via internet hadden uitgezocht. De boerencamping zag er op het internet bijzonder uit, maar in werkelijkheid was het een grote rotzooi. Overal blaffende honden, die op het campingterrein hun behoeften deden en vooral veel muggen en steekvliegen die ons bijzonder lekker vonden. Snel wassen en dan op weg naar Mantova. Plots een bord Declathon en we besloten, omdat het gas bijna op was, daar nieuwe gasblikjes te halen. Het bleek alleen 10 km van Montava af te zijn. Maar ipv 8 euro moesten we 2 euro betalen. Zelf de cassiere keek ervan op. Omdat we niet teveel betaalden hebben we de rest maar besteed in de Mac D. Daarna weer terug en toch nog wat cultuur bekeken, vooral vanaf het terras met een glas bier aan de mond. Op de terugweg nog eten gehaald en deze bereid in het half donker en opgegeten toen het donker was. De hond heeft later de zak chips op gegeten die we niet meer opkonden. Daarna om 20:30 naar bed omdat we de muggen zat waren en de omgeving niet erg mee werkte.

23 september Mantova-Baone 113 km
Na een rustige nacht vertrokken we al om 8 uur. Omdat de boer nergens te bekennen was konden we helaas niet afrekenen. Dit maal fietsten we langs Mantova, een stad aan drie kanten omgeven door de op deze plek zeer brede Mincio rivier. Daarna opnieuw door het vlakke landschap langs allerlei dorpjes. In Nogara dronken we koffie. We wilden ook een pasta ( een gebakje), maar de oude mevrouw van het cafe zei dat ze te oud waren en bestelde telefonisch nieuwe. Helaas kwamen ze niet meer aan tijdens ons bezoek, terwijl we toch om wat tijd te rekken nog een tweede kopje koffie namen. Weer verder langs de akkers met vers geploegde klei. In Albaredo d'Adige lunchten we met een lekkere dubbele tosti en een ijsje toe. We hadden toen al 60 km afgelegd, ondanks de wind die niet echt met ons mee wilde blazen. Na nog eens 24 km arriveerden we in Montagnana, een geheel ommuurde, middeleeuwse. vestingstad. Prachtig, ook al omdat we vijf jaar geleden hier ook al waren opweg naar Rome. Ook hier een wat langere rustpauze en weer verder. Steeds dichter bij kwamen ook de vulkanische heuvelrij, grillige kegels in het landschap. Vlak onderlangs die kegels fietsten we over een dijkje richting Este. Een schaapskudde versperde ons de weg doch de herdershonden stuwden de schapen keurig aan de kant zodat we er langs konden. We dachten in Este in een jeugdherberg te overnachten, maar het bleek dat die jeugdherberg niet in Este, maar nog 8 km verder in Baone lag. Daar aangekomen werd ons duidelijk dat hij ook niet in Baone lag, maar in het verder gelegen Valle San Georgio. En ook nog onderaan een heuvel, die we de volgende ochtend dan weer op moesten klimmen. Daarom besloten we maar om toch op een camping te overnachten, namelijk in de een paar kilometer zuidelijk gelegen Agriturismo Alba ( een wijnboerderij). Een mooie kleine camping waar tot onze verrassing nog twee Nederlandse stellen stonden. Na aankomst het gebruikelijke werk, tent opzetten, douchen, eten koken en verslag schrijven onder het genot van een glas water (Kees) ( ze verkopen hier geen bier, want een wijnboerderij), een limoncello (Kees en Gerard) en een halve liter wijn (Gerard).

24 september Baone naar Venetie 90 km
Na het opruimen van de tent kregen we bezoek van een bontgekleurde ekster. De vogel ging zomaar op de fiets zitten en wilde niet weg, ook niet als we er naast stonden. Daarna gingen we lekker ontbijten in de agricultura. De vogel vloog met ons mee en bleek een goede bekende van de medewerkers. Als ontbijt brood met kaas en rauwe ham en natuurlijk koffie. Daarna op pad. Het was nogal bewolkt met een zeer flauw zonnetje. De eerste kilometers gingen door het mooie oude vulkaangebergte langs dorpjes als Arqua Petrarca. Een stukje rechte weg en een gesloten spoorwegovergang. De trein passeerde naar hoe we ook wachtten, omhoog gingen de bomen niet. Verschillende auto's keerden om. Weer een trein en weer geen reactie. Na weer vijf minuten nog een trein en ja hoor, omhoog gingen de bomen. Kees probeerde van iedere trein een foto te maken, maar het resultaat? Daarna een stukje langs een kanaal en toen vielen de eerste regendruppels. Maar daar bleef het bij. Daarna fietsten we kilometers lang over een dijk langs gekanaliseerde riviertjes door een Hollands landschap. Met natuurlijk onze vriend de wind. Na een paar uur kwam de lagune in zicht. Langs het water over een weg met wat auto's ging het richting Chioggia. Over een brug en een stukje over een zeer drukke weg, de eerste afslag naar beneden en we waren in Chioggia. Net op een tijdstip dat de middelbare scholen uitgingen en het opeens hardstikke druk was met lopende, wachtende en vooral fietsende pubers. Met een toch druk ander verkeer was het opeens hectisch. We kregen alvast een voorproefje van Venetie, want ook hier zijn mooie kanalen en bruggetjes. Door het voetgangersgebied, waar het opeens rustig was. Aan het eind van de promenade lag de veerboot naar Pellestrina, een plaatsje op een van de eerste eilandjes voor Venetie. We kochten een passe partout voor 12 uur voor alle veerboten rond Venetie. Op de boot, die behoorlijk vol was, een verrassing. Een Nederlands stel op de fiets die vanuit Salzburg naar Venetie fietsten. De eerste Nederlandse fietsers op onze trip. Door het gezellige kletsen waren we zo aan de overkant. Daarna over een rustige weg naar de andere kant van het eiland, waar het volgende veer net vertrok. Na enige tijd kwam ook het Nederlandse stel weer aan en gelukkig ook de veerboot. Erop en even later kwamen er ook twee bussen van het openbaar vervoer de boot op en vertrokken we voor een korte vaart naar het volgende eiland. Dit eiland was wat groter en meer bebouwd. Langs de lagune fietsten we naar Lido. Daarna naar het puntje ean het eiland naar de camping. Die viel op het eerste gezicht wat tegen, een grasveldje tussen huizen, terwijl wij meer een strandcamping hadden verwacht. Toen we van de receptioniste hoorden dat vandaag een pont naar Punte Sabione vertrok en de volgende pas over vier dagen, waren we er snel uit. We gingen op weg naar de pont. Daar vertelden ze ons dat we ook gewoon met lijn veertien elk half uur naar Punte Sabione konden. Die boot hebben we toen maar genomen. We staan nu op de eerste camping die we tegenkwamen, mega groot, heel goed uitgerust, wij met polsbandjes om, veel campeerders en heel veel plaats. Toch staan we op een klein achteraf veldje met andere tentcampeerders. Toen we de tent opzetten hoorden we het rommelen. De lucht was opeens heel donker geworden. Nadat de tent stond zei Kees, eerst maar een biertje. In de snackbar ons eerste biertje. Daarna door de eerste druppels naar de winkel. Ook daar een wat groter biertje en een grote zak chips voor de eerste trek, want al met al was het inmiddels half zes. Toen we buiten onder het afdak stonden goot het van de regen en blisemde en donderde het hevig. Rustig dronken we ons biertje en aten we de zak chips leeg. Toen het wat rustiger werd naar de pizzeria op de camping. Dat idee hadden meer mensen, maar er was plaats genoeg. Na het eten was het weer droog. De tenten hadden het onweer ook zonder ons prima overleefd, we kleden ons snel om en weer naar de boot voor een eerste bezoek aan Venetie bij nacht. De boottocht duurde een half uur tot bij het San Marco plein. Daar liepen we, over de pleinen en over de bruggen, door de smalle straatjes en langs de mooie oude paleizen. Het was wel gezellig, maar niet heel druk. Jammer was dat er praktisch niets uitgelicht was. Als afsluiting op het San Marco plein, bij het strijkje, een biertje voor slechts 31 euro plus fooi. Daarna met een volle boot weer terug. Om 12 uur waren we weer op de camping, snel de tent in en als een blok vielen we in slaap. Het was inmiddels drie uur later dan onze gebruikelijke slaaptijd.