Er op of er onder

We vinden het leuk dat jullie zoveel reacties geven op onze verhalen.
Het steunt ons enorm
Kees en Gerard

Jac
Jetzers zijn biertjes van minimaal 0,5 liter

15 september Bern - Kandersteg 58 km.
Na het ontbijt en nadat Kees zijn tent weer had uitgepakt om het campingnummerbordje van zijn tent te halen, begonnen we maar weer eens met een stijle klim. Dat komt ervan als je campings uitzoekt langs rivieren. Hoewel het toch wel vroeg was, was het op de weg meteen druk. Maar na enkele kilometers kwamen we op een klein weggetje richting het vliegveld Bern/Belp. Onze vriend Paul Benjamins ging ervan uit dat we het vliegveld zuidelijk zouden passeren, maar de fietsbordjes die we moesten volgen leiden ons toch echt linksom het vliegveld en langs de hoofdingang. Daarna koersten we over rustige wegen ( steeds de fietsroutebordjes volgend), vaak langs spoorwegen en riviertjes door dalen waarvan de bergen langszijde steeds hoger op rezen. Volgens de kaart reden we vlak langs de Thuner See, maar helaas konden we die niet zien. In Wimmis kochten we de lunch die we buiten het dorp opaten. Tegelijkertijd lieten we onze tenten drogen. Heerlijk zaten we op onze stoeltjes te genieten van de lunch met oude alpenkaas en tegelijkertijd van het mooie uitzicht, de rust van het platteland en de koeienbellen. Verder maar weer over kleinere weggetjes en langs snelstromende riviertjes, terwijl het dal steeds smaller werd en de bergen voor ons en naast ons steeds hoger. Zo kwamen we al vroeg in Frutigen aan. Op de camping informeerden we of er ook hutjes te huur waren, gelet op de hoogte waarop we zaten en de verwachte koude nacht. Maar helaas geen herberg voor Kees en Gerard en we besloten verder te gaan naar Kandersteg. Ivm de problemen met de rechterkuit van Kees werd er besloten te kiezen voor het openbaar vervoer. Tien km maar was het nog naar Kandersteg.
Aangekomen bij het station zag Gerard de bus vertrekken ,maar gelukkig draaide de bus om en lieten wij de bus stoppen. De buschauffeur wilde ons wel meenemen en de aanhanger werd voor ons open gedaan. Snel de fietsen erin en weg waren we richting Kandersteg op een hoogte van 1250 meter. Prachtig weer was het daar en we besloten toch maar te kamperen. Het is bijzonder om op die hoogte te kamperen. De camping is echt een wintercamping met een werkende stoelstjeslift op nog geen 50 meter. Snel de tent opzetten en daarna boodschappen gedaan. Bier, rosti, schnitzel en als toetje een kastanjetaartje. Dit alles bereid in een hutje en samen met twee mensen uit Canada, die daar ook hun maaltijd kookten, opgegeten. Nog lekker gekletst en het verslag gemaakt en kijken nu uit op donkere bergen waar hoog nog een lichtje brandt. Het is negen uur, tijd om te slapen.Bijzonder van Kandersteg is dat er heel veel wandelaars zijn. Het gebied is bijzonder geschikt om te wandelen.

16 september Kandersteg naar Mergozzo 90 km.
Thema van de dag was erop of er onder.
Vanaf Kandersteg was er geen ander mogelijkheid dan eronder, want er was geen weg eronder of erop. Dus we namen de autotrein naar Goppenstein.Vanuit daar volgde een mooie snelle afdaling naar de vallei van de Rhone. Onderweg mochten we niet door de tunnel maar voor we het wisten waren wij er al doorheen. 2,5 km gelukkig maar, daarna nog een aantal haarspeldbochten en voor we het wisten fietsten we langs de Rhone richting Brig. Leuke afwisselde route langs de rivier en door kleine dorpjes. Om 11:00 uur kwamen we aan in Brig. Iedereen die we onderweg spraken vond het maar niets dat wij toch over de Simplon naar Italie wilden. Dus we besloten maar met de postbus naar boven te gaan, maar helaas het postkantoor, waar we moesten reserveren was dicht, dus we gingen er onder door, weer met de autotrein. Om 12:00 kwamen we aan in Italie sneller dan we dachten. Er volgde een afdaling die we ook wel eens hebben beschreven in onze reis naar Rome via de strada verrotta, wegen die niet zo goed geplaveid zijn. Langzaam afdalend door verlaten dorpjes waar het cafe wel open was maar de waard nergens te vinden was. Daarna wat lange rechte, dus saaie, wegen en zondagse, dus rustige, stadjes. In Domodossola, in het enige restaurant wat open was, aten we een lekkere lunch. Daarna opnieuw een lange saaie weg door een dal met toch wel hoge bergen aan weerszijden. Plots een gelateria, tijd om te stoppen en een lekker ijsje te eten. Niet veel later reden we Mergotta binnen. Door een zeer smal straatje, waar verkeerslichten het andere veerkeer regelden, kwamen we opeens uit bij het meer van Mergozza. Of we opeens het licht zagen. Even later reden we langs het meer en 2 km later waren we op de camping en volgde het vertrouwde recept tent opzetten, jetzer drinken en omdat het zondag was uit eten bij de plaatselijke pizzabakker. En zoals dominee Gremda zou zeggen gingen we zelf ook onder .......zeil