Door de Vogezen en de Jura

9 september rustdag Metz
Heel rustig een brocante markt bekeken. Heel rustig een paar jetzes gedronken. Heel rustig naar vissers gekeken die erg druk waren aan het vissen. Heel rustig een entrecote met patat gegeten. Heel rustig naar nieuwe routes gezocht. Heel rustig om 21:30 gaan slapen. Kortom een echte rustdag.

10 september Metz-Charmes 117 km
De route van vandaag bracht drie problemen met zich:
de afstand tot Charmes was te ver om in een dag te fietsen;
er waren geen campings tussen deze plaatsen;
Gerard had de afgelopen dagen een wondje opgelopen aan zijn rechter bil, zodat hij niet te zwaar belast kon worden. We vonden de volgende oplossing: de afstand tuussen Metz en Nancy overbrugden we met de trein. Dus fietsten we 's morgens door Metz naar het station, kochten bij de automaat twee kaartjes (de fietsen mochten gratis mee) en haasten ons tussen de forensen naar de trein. De reis ging heel voorspoedig, we kregen geen controle, dus hadden we geen kaartjes hoeven te kopen. In Nancy fietsten we tegen het verkeer in naar de place Stanislas, waar we de route oppikten. Door Nancy fietsten we tot we het kanaal bereikten waarlangs we de stad verlieten. De volgende kilometers gingen langs dit kanaal en langs het volgende kanaal waar we enkele fietsers en vissers tegenkwamen. Bij Richardmenil even over de weg naar het volgende kanaal. Het jaagpad was heel smal en duidelijk al jaren niet meer gebruikt. Bij de brug was de kruisende weg opgebroken, dus even lopen en de brug over en weer verder langs het kanaal. We passeerden vele sluizen maar zagen geen schepen. Het jaagpas was af en toe onverhard en soms zelfs over enkele honderden meters nauwelijks te begaan. Maar het uitzicht vergoedde veel. Bij Bayon kwamen we weer op een gewone weg. In een hotel dronken we koffie en ijsthee. Daarna weer op weg. Een lange rechte weg met af en toe een klim en een afdaling. En ook weer een prachtig uitzicht op het onbewoonde franse land. Het was ondertussen zeer warm geworden en we waren blij dat Charmes in zicht kwam. Over de brug naar de stad. Vanaf de brug zagen we de camping al liggen op een eilandje. Snel erheen en een jetze. Daarna de tent opgezet, gedouchet (mocht eigenlijk pas na vijf uur) en even naar de stad. Dat viel wat tegen dus maar de boodschappen gedaan voor het avondeten. Terug op de camping nam fietsdokter Kees(ervaring opgedaan tijdens de camino in Spanje)eerst de de billen van Gerard en toen de fiets van Gerard onder handen. Onderweg had hij al gezien dat er een slag in het achterwiel zat en jawel er was een spaak gebroken. Het duurde even naar toen was de spaak vervangen en de slag was er zo goed als het ging eruit gehaald. Daarna werd er door Kees uitgebreid gekookt. Pas na acht uur was het allemaal opgegeten en toen de afwas gedaan was was het al donker. Nu zitten we bij de receptie dit verhaal te typen onder het genot van opnieuw een jetze.

11 september Charmes naar Saulxures sur Moselotte. 80 km.
Deze route gaat in de boeken als de billenroute van Gerard.
Na het ontbijt op de camping des Iles gingen wij op weg naar Epinal. Gisteravond besloten ivm de billen problematiek van Gerard de route iets te wijzigen, minder klimmen en meer langs kanalen. De route bracht ons totaal 28 km kanalen door het boeren landschap van Frankrijk. De heuvels liggen op de loer links en rechts van de kanalen. De route gaat 150 meter omhoog dmv sluizen, een mooi gezicht aan de ene kant laag water en 5 meter hoger aan het begin van het volgend stuk kanaalroute. Voor het eerst ook schepen gezien die door de kanalen varen . Voornamelijk grind schepen, omdat er langs de moezel veel grind- en zandgaten zijn te vinden wat alleen maar via deze kanalen kan worden afgevoerd. Na een kleine koffie pauze in Epinal weer verder langs de Moezel, die we de laatste dagen als we niet langs kanalen fietsten volgden. Op weg naar Remiremont een plaats in de Hoge Vogezen. Hier pakken we de route weer op en gaan we weer verder op een oud spoorwegtrace wat erg mooi fietst. Het weer slaat om en we zien de eerste regen op het fietspad, alleen wij hebben er nog geen last van. Het lijkt erop of we de regen omzeilen. Onderweg bij een kleine gorges gestopt die plots aan de linkerkant van de route was te zien.
Om 15:00 uur in Saulxures en we gaan opzoek naar de camping, die we snel vonden.
We besloten ivm het weer een kleine hut te huren en toen we de hut haden gevonden begon het stevig te onweren en te regenen; een wijs besluit van ons beiden. Lekker slapen in een gewoon bed is ook weer eens leuk na 10 dagen op de grond. Ivm het koude weer lekker zuurkool met worst gegeten en we gaan nog koffie drinken in de bar waar we dit verslag op de site kunnen plaatsen.

12 september Saulxures sur Moselotte naar Seppois le Bas.
Vandaag de Vogezen via een niet al te moeilijke pas volgens het boekje. Na 5 km kwamen we aan het einde van het trein trace en begon de klim van de Col d'Oderen. De totale lengte van de klim is 12 km en gaat door het skigebied van de Vogezen. Onderweg nog wat foto's en ja hoor de camera van Kees deed het niet meer, net op een punt waar Gerard prachtig een haarspeldbocht aan het nemen was. Hoewel de klim redelijk lang was, was hij ook heel gelijkmatig en daardoor inderdaad niet al te moeilijk. Bovenaan de klim vroeg Kees een oudere man om van ons een foto te nemen. Daarna volgde de snelle afdaling tot in Kruth. Pas daar trokken we onze jasjes aan omdat het toch wel wat koud was. Bij het afstappen kreeg Gerard zijn been niet soepel over de stang heen maar bleef, blijkbaar door de kou bevangen, achter de stang hangen en viel achterover op straat. Voordat Kees een foto kon nemen stond hij echter weer op de been, met slechts een paar schaafwondjes op de elleboog en een wat bloedende vingertop als resultaat. Daarna verder over het fietspad wat kronkelde door boeren dorpjes en af toe een klein klimmetje,! soms van 14% , maar 10 km naar beneden is leuk te doen. We hadden niets besloten hoe lang en ver we zouden fietsen. De km's gingen lekker en plots een markt in het plaatsje Thann. Hier lekker lunchen met een broodje worst en patat. Daarna verder door het landschap met klimmen en afdalen. In het dorp Soppe le Haut was er brand in een oude boerderij. De vrijwillige bradweer was uitgerukt. Er stonden wel 10 brandweer auto's en misschien wel 50 man te kijken of alles goed ging. Snel een paar foto's voor Kees zijn zwagers en weer op weg. Ondertussen hadden we besloten richting Sepois le Bas te rijden en dat bleek later nog erg ver te zijn. Aan de horizon verschenen ook weer de regenwolken, die ons die dag gunstig gezind waren; er was toch 85% kans op regen voorspeld en net voordat we aankwamen begon het te regenen. Nog gevraagd aan de beheerder of er een hut was, maar de computer verhuurde alleen maar per twee dagen. Dus in de regen de tent opzetten en daarna eten bij het turks restaurant in het dorp, waar wederom helemaal niets was te beleven. Conclusie om half negen in de tent met veel kleren aan tegen de kou.

13 september Seppois le Bas - Biel 60 km
Omdat er op de camping ook al geen brood te krijgen was, reden we eerst het dorp in om bij de bakkerij brood te kopen. Op het terras van het turkse restaurant aten we het op, belegd met smeerkaas en gerookte ham. Daarna snel het dorp uit richting Zwitserland. Ook hier de nodige golfjes door het slaperige boerenland en voorbij Courtavon passeerden we de onbemande franse douanepost; een kilometer verderop gevolgd door de eveneens onbemande zwitserse douanepost. Ook het restaurant bij die grens leek gesloten, maar nadat Kees aan de deur rammelde werd het bordje ferme snel verhangen voor ouvert. De koffie met een stuk abrikozentaart kostte slechts negen euro (welkom in Zwitserland). Daarna nog een paar kilometer naar Courgenay, waar we de trein namen naar Glovelier. Hierdoor misten we jammer genoeg wel de beklimming van de Col de Rangiers ( maar Gerard moest nog steeds ontzien worden). Daarna volgde toch nog de beklimming door de Gorges de Pichoux met stijgingen tot 13%. En dat over een zeer smalle weg met auto's die minstens tien keer zo hard gingen als wij ( wij reden 6 km). Na die smalle kloof was er opeens een open berglandschap met koeien met grote bellen, maar het klimmen bleef al was de stijging wat vriendelijker. Op het hoogste punt, 942 meter, ligt Bellelay, waar in een klooster een soort Zon en Schild gevestigd is. Daarna een lekkere snelle afdaling naar Tavannes. Daar probeerden we wat te lunchen maar het enige was een turks restaurant...dat sloegen we maar over. Bij het station brood gekocht en alsnog lekker geluncht. In Tavannes namen we de trein naar Biel. Dit om een gevaarlijke afdaling naar Biel te ontlopen, op dringend advies van de schrijver van ons routeboek. In Biel eerst boodschappen gedaan voor het avondeten. Terwijl Gerard voor de winkel stond te wachten werd hij belaagd door een mevrouw die een parkeerbon had gevonden achter de ruitenwissers van haar auto. Het kostte Gerard veel moeite om de vrouw te overtuigen dat hij niet de parkeerwachter was. Tot twee keer toe kwam zij verhaal halen. Daarna door de stad richting het meer van Biel. Aanvankelijk gingen we eerst nog de verkeerde kant op, maar nadat we dit ontdekten ging het toch snel. We kwamen uit bij een boerderij camping. De eigenaar was een Nederlander getrouwd met een Zwitserse. Zijn prijzen waren echt Zwitsers: 33 Zfr. voor een nacht.
Verder een ruime rustige camping met mooie voorzieningen, waar Kees opnieuw een heerlijke maaltijd kookte, genoeg voor een weeshuis.

14 september Biel naar Bern 40 km.
Na weer een koude nacht op weg. Het dal uit klimmen vanaf de camping was de eerste beproeving van die dag(13%). Daarna op zoek naar de juiste route, via een trambaan kwamen we op de goede weg naar Aarberg en na veel zoeken in Aarberg, kwamen we toch uit op de weg, die we als eerste in wilden slaan. Rustig klimmen naar 700 meter met als bijgeluid de bellen van de koeien die in de wei graasden. Ook zagen we in de verte de echte alpen liggen met sneeuw op de toppen een mooi moment op 700 meter.(fisherments) Om nog wat na te genieten een lekkere kop koffie met taart van de plaatselijke bakker. Daarna de afdaling naar Bern dat we in de verte al zaggen liggen. Na de brug over de Aare volgden we het fietspad naar Bern. Door een bos klommen we weer omhoog, weg van de rivier. Daarna dwars door Bern. Rustig fietsten we door het centrum. Duidelijk was te zien dat het lunchtijd was, want er liepen veel mensen mooi in het pak gestoken door de stad. Daarna het drukke centrum weer uit, weer over de rivier en de fietsroute volgend naar Thun. Een keer vroegen we de weg naar de camping en het bleek dat we er maar een straat vanaf zaten. Op de camping de tent eerst laten drogen, toen alle gedragen kleding in de wasmachine, de tent verder opzetten en douchen. Daarbij bleek dat Kees de douchemuntjes niet meer kon vinden. Zaten ze nog in het fietsshirt dat in de wasmachine zat? Of lagen ze ergens op'de grond? Een vonden we terug op de grond,de ander bleef onvindbaar. Maar gelukkig verkocht de receptie meer muntjes. We zitten nu onder een strak blauwe hemel dit verslag te schrijven. Maar vannacht daalt de temperatuur weer. Wat missen we dan onze vrouwen.

Rustmiddag in Bern
Om drie uur op de fiets naar Bern de route gaat via de rivier de Aare en deze stroomt nogal snel en toch zwemmen er mensen in, die zich laten afzakken in de rivier en er 300 meter verder weer uit komen. Bij het plaatselijk zwembad heb je nog aparte gedeelten voor mannen en vrouwen. Daarna door een hele mooie stad die nooit verwoest door een of andere oorlog, alles netjes en schoon. De trams, trollybussen,fietsers en wandelaars lopen/rijden door elkaar heen en iedereen wacht op zijn beurt, dat is bij ons toch wel anders. Daarna nog even naar de berenkuil het symbool van de stad Bern en tenslotte als afsluiting kaasfondue, we zijn tenslotte niet voor niets in Zwitserland.